سبلان

سبلان سومین قلهٔ بلند ایران پس از دماوند و علم کوه و یکی از ۱۵۱۵ قله بسیار برجستهٔ جهان به‌شمار می‌رود.[۱] سبلان یک کوه آتشفشانی نیمه فعال است که در مرحلهٔ فومرولیو بوده و در بالای قله آن دریاچه سبلان قرار دارد که تنها دریاچه دهانه ای کشور و با ارتفاع ۴۷۸۴ متر مرتفع‌ترین دریاچه ایران و یکی از مرتفع‌ترین دریاچه‌های جهان به‌شمار می‌آید، این دریاچه دارای مساحت ۱٫۰ هکتار، عمق تا ۱۵ متر و حجم تا ۸۰۰۰۰ متر مربع است. ساوالان به خاطر آبگرم‌های طبیعی و طبیعت زیبا و منحصربه‌فرد و پیست اسکی آلوارس مورد توجه گردشگران است. همچنین برخی زرتشتیان سبلان را محل بعثت (زرتشت) می‌دانند. نمونه‌ای از آن در کتاب چنین گفت زرتشت، اثر نیچه، مشاهده می‌شود که به پایین آمدن زرتشت از کوه سبلان اشاره کرده‌است[۲] و از این نظر مکانی مقدس و مورد احترام است که حتی در میان بومیان و عشایر منطقه به نام آن قسم یاد می‌شود، و یکی دیگر از گمانه هایی که در مورد نام سبلان وجود دارد این است که در زبان ترکی ساو یعنی وحی و الان یعنی منطقه و ترکیب این دو واژه منطقه وحی را میسازد. سبلان در سنسکریت صبلیمن (śabaliman) و به معنی رگه بوده است؛ زیرا در دامنه‌ی این کوه، چشمه‌ی آب گرم و آب سرد با فاصله‌ی نزدیک یک متر از هم دیده می‌شود؛ یعنی یک رگه‌ی آن گرم و رگه‌ی دیگرش سرد است.[۳]

+ نوشته شده در سه شنبه یازدهم بهمن ۱۴۰۱ ساعت 3:50 توسط حسن صادقی یونسی  |